ร้อยเรื่องราว ของพัน ภูพ่าย

เทือกเขาแดนลาว..แม้จะมีจุดที่สูงที่สุดอยู่ในประเทศไทย..แต่เป็นเทือกเขาที่สลับซับซ้อนทอดยาวเฉียงขึ้นไปจนถึง..รํฐฉาน..พันปีนป่ายเขาได้คล่องแคล่วเพราะตลอดเวลาที่รับราชการ..เขาอยู่กับการเดินป่าเดินเขามากเสียกว่าการอยู่ในเมือง..มันเหมือนเสพติดธรรมชาติ..ที่ไม่สามารถแยกจากกันได้..พันหลงไหลในป่า..ภูเขา..ลำธาร..เขามีความสุขกับการได้ปีนป่าย..ไปจนถึงยอดดอย..แล้วมองลงมาด้วยความภาคภูมิใจ..ครั้งแรกที่มันต้องมาปีนป่านเขาที่มีเขตแดนของประเทศเพื่อนบ้าน.."อีกไม่ไกล..คงถึงหุบเบื้องหน้า..เราต้องดันตัดขึ้น..เพราะหากเขาเดินตามสันเขาคงไม่ทันแน่.."เสียงลุงคำกล่าว.. GPS ในมือของพัน..ชี้ลูกศรตัดตรงลงหุบเบื้องหน้าก่อนจะดันขึ้น..เขาสูง..ระยะทางที่ GPS ของกามินอ่านค่า..มันเพียง.. 20 กม. แต่ขอบอก..ว่าเมื่อเดินจริงๆมันไม่ใช่ยี่สิบ กิโลเมตรอย่างกามินบอก..เพราะค่าการอ่าน GPS มันอ่านระยะเป็นเส้นตรงทางอากาศ..หรือระยะการบิน..หากเป็นเครื่องบิน..หรือเครื่องร่อน..คง 20 กิโลเมตรพอดี..ดูแล้วไม่น่าต่ำกว่า 80 กิโลเมตร..เผลอๆมีเป็นร้อยกว่าเกือบสองร้อย..."อีกกี่กิโลครับคุณพัน.."ลุงคำหันมาถามพัน..พันยิ้มก

ราวร่างกายมันเป็นดุจดั่งกระจกใส..ก่อนจะค่อยๆสลายหายวับไปกับตา...แล้วประคำพวงนั้นจะลอยกลับมาหาลุงคำที่ยืนอยู่ข้างๆพัน..ป่ายังไงก็คือป่า..มีสิ่งลี้ลับนานับประการที่ไม่สามารถอธิบายได้ พันเองแม้ไม่เห็นกับตามันคงจะไม่เชื่อหากมีคนมาเล่าให้ฟัง..ไสยศาสตร์มนต์ดำ..มันมีอยู่จริง..หรือไม่ก็ยากจะอธิบายในโลกดิจิตอล..เฉกเช่นในปัจจุบัน..เมื่อเทคโนโลยีมันก้าวไกล..วัตถุเจริญขึ้น..เรื่องลี้ลับกลับกลายเป็นเรื่องไร้สาระและหลอกลวง..ทัศนคติเกี่ยวกับความเชื่อก็เปลี่ยนไป..หลายต่อหลายครั้งที่มีข่าวเกี่ยวกับทรงเจ้าเข้าผี..ว่าหลอกลวงต้มตุ๋น..นั่นก็อีกประเด็นที่ทำให้เรื่องราวพวกนี้ค่อยๆเลือนหายจากความเชื่อของสังคม..พวกที่หลอกลวงหากินกับความทุกข์ของชาวบ้าน..จึงเป็นเรื่องที่สมควรจะปราบปรามให้สิ้นทรากในสังคม.."ไหวไหมครับคุณ..."ลุงคำหันมาถามพันที่ยืนแข็งทื่อ..ข้างกายแก..พันพยักหน้าหันมากล่าว.."ครับไหวครับ..ขอบคุณครับมากครับลุง..หากไม่ได้ลุงผมคงแย่แน่ๆเลยละ.."พันกล่าวขอบคุณพร้อมกับยกมือไหว้.ลุงคำ...ลุงคำหันมายิ้ม..โบกมือกล่าว.พร้อมตบไหล่พันเบาๆ."ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ..ผมกะแล้วว่ามันจะ

มันก็มั่นใจในอาคมของมันว่าไม่เป็นรองพรายสาว.อย่างแน่นอน..ที่สำคัญ..มันมีถึงสอง.ย่อมมีทางชนะภูตพรายสาวอย่างง่าย..กลุ่มหมอกควันกระจายฟุ้งไปทั่วบริเวณ..เกิดจากอาคมของสมิงร้าย..ที่ร่ายมนต์ดำ..ภายใต้หมอกควันนั้น..ภาพที่ทุกๆคนเห็น..มันสร้างความประหลาดใจ.เพราะ.จากเสือร้ายพลันกลายร่างเป็นภูตที่หน้าตาหน้าเกลียดน่ากลัว..ผมเผ้ารุงรัง..เดินเข้าหาพรายสาว..เข้ารุมกลุ้มทำร้ายพรายสาว..ไอ้สมิงผู้มันกางเล็บหมายตะปบนางพรายให้จมเล็บกะจะฉีกร่างนางออกเป็นชิ้นๆ..หมอกควันสีเทาๆวนเวียนเฉี่ยวโฉบดั่งมีวิญญาณ..มีตัวตน..พุ่งเข้าหานางพราย..พร้อมๆกับร่างอสูรสมิงสองตน..เสียงหวีดร้องผสมผสานเสียงคำราม..ดั่งเสียงของสัตว์นรกอเวจีที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย..นางพรายก็มิได้ถดถอย..ปักหลักนิ่ง..ดั่งคอยดูเชิง..ลำแสงสีเหลืองเรืองรองก็คล้ายดั่งเกราะกำบังหมุนเป็นเกลียวรอบกายนาง..ป้องกันหมอกควันดำที่หมุนวนเข้าหานาง..นางแหงนเงยหน้าหัวเราะร่วน..เมื่อหมอกควันสีเทาดำมิสามารถทะลุเกราะสีทองที่ป้องกันนางได้..แต่สายร่างดำทะมึนสองสายกลับกระโจนทะยานเข้าสู่เกราะเหล็กอย่างไม่เกรงกลัว..เสียงระเบิดดังสนั่นไปทั่วบริเวณ..ลมพัดอื้ออึง..จนเกิด

สาวน้อยชาวป่าที่อ้อนแอ้นบอบบาง..กลับเอื้อมมือคว้ากระชากพันด้วยแรงมหาศาล..พันต้องตกตะลึง..งุนงงสงสัยไม่รู้หล่อนเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ใด..ใบหน้าขาวผ่องสะสวย..กลับแปรเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำ..ฟันขาวเรียบ..กับค่อยๆมีเขี้ยวงอกออกมา..ใบหน้าหล่อนที่สะสวยกลับน่ากลัวสยดสยอง..ร่างหล่อนค่อยๆแปรเปลี่ยนกลายเป็นเสือโคร่งขนาดมหึมาแยกเขี้ยวคำรามมองมายังพัน...สมองพันสั่งการตามสัญชาตญาณ.. 11 มม.ในมือของพันวาดโดยมิต้องเล็ง..พร้อมเหนี่ยวไกยิงออกไปหนึ่งนัด..สาวชาวป่าครึ่งคนครึ่งเสือกระเด็นไปด้านข้างเพราะอำนาจแห่งแรงกระสุน..ที่สร้างมาพิเศษในการต่อสู้ประชิดตัวตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่สองเพื่อจะหยุดยั้ง..ความบ้าระห่ำของนักรบลูกพระอาทิตย์..ที่ไม่เกรงกลัวต่อความตาย..และก็ได้ผล..แต่ครั้งนี้..มันแค่หยุดพยามัจราชที่จะยื่นความตายให้แก่พัน..ได้เพียงชั่วขณะจิตแค่นั้นเอง..กระสุนหกนัด..พันยิงไปสี่..คงเหลือแค่สอง..พันดึงแม็กกาซีนออกมาตระเตรียม..ด้วยมือซ้าย..ก่อนจะม้วนดีดกายขึ้นยืน..เหงื่อกาฬทะลักทะลาย..แม้จะเจอสิ่งที่หนักหนาสาหัสมาก่อนหน้านี้..แต่หนนี้มันมากมายเกินกว่าที่พันจะระงับความกลัวเอาไว้ได้..มันพยายามที่จะเข้าห

คุณพระช่วย..แสงไฟฉายของพันสาดส่องสิ่งที่ตามมาติดๆอยู่เบื้องหลัง..ของนาง..ที่ตามมาไม่ห่าง..สิ่งที่พันและนอมิมองเห็น..มันคือเสือลายพาดกลอน..ตัวยาวแปดศอก..ที่แยกเขี้ยวคำรามก้องราวป่า..พันหันมามองนอมิ..พันกระชับปืนไรเฟิลคู่กายที่พาดราวไม้ไผ่..แสงฉายไฟฉายสาดจี้กระทบดวงตาแดงกล่ำของเสือร้าย....มันแหงนหน้าเหลือบมอง..พันที่บนห้าง..ขาหน้ามาเหยียดตรงเอนกายมาเบื้องหลังเหมือนทำท่ากระโจน..ตระครุบเหยื่อเบื้องหน้า..หมายตะบบให้จมเขี้ยวเล็บ..ที่เงาวาว..ดวงตามันอำมหิตยิ่ง..อ้าปากคำรามก้อง..พันแทบจะทำปืนหลุดมือ..เมื่อได้ยินเสียงคำรามก้อง..ถึงกับมือตีนเย็น..ขนหัวลุกซู่..เสือโคร่งลายพาดกลอน..ที่ตัวโตยาวแปดศอก..พอๆกับลูกม้าเทศ..ตัวเขื่อง.."พี่พัน.."เสียงนอมิร้องเตือนสติ..หลังจากมันนิ่งตาค้างเหมือนต้องมนต์สะกด..มันได้สติ..พร้อมหลับตาซ้าย..เล็งด้วยสายตาขวา..นิ้วสอดเข้าโก่งไกปืน..ก่อนจะลากนิ้ว..เหนี่ยวไกปืน..กระสุนขนาด.375 ทองแดงก็หมุนควงปากลำกล้องด้วยอานุภาพแห่งดินดำที่อัดแน่น..ระเบิดแผดเสียงก้อง.เปรี๊ยงงงงง.ก่อนปะทะร่างเจ้าพยัคฆ์ร้ายที่กำลังกระโจนเข้าหาสาวชาวป่าที่..ที่ล้มคว่ำเพราะสะดุดอะไรสักอย่า

"อ้อครับ..ใช้เวลานานไหมครับ..แล้วผมพอที่ช่วยอะไรได้บ้างครับ..ลุง "..พันกล่าวถาม..พร้อมขยับกายอาสาจะช่วยเหลือ..ลุงคำยิ้ม..ก่อนจะกล่าว.."ในระหว่างที่ผมกระทำพิธี..แค่ช่วย..ดูแลอย่าให้อะไรมารบกวนหรือกระทบถูกตัวผมก็เป็นพอ..คืนนี้..ผมจะกระทำพิธี..และที่สำคัญไม่ว่า..เกิดอะไรขึ้นคุณและนอมิ..อย่าลงจากห้างเด็ดขาด..แค่นี้ก็เพียงพอแล้วครับ.."พันพยักหน้า พร้อมกล่าวรับรับคำ. "ครับลุง.."..อาหารค่ำวันนี้ก็แบบเดิม..ไม่แตกต่างจากเมื่อวาน..แม้จะซ้ำซากเดิมๆแต่บรรยากาศป่าทำให้พันรู้สึกอร่อยทุกมื้อ..หลังจากกินอาหารค่ำมื้อนี้เรียบร้อย..ลุงคำหันมาบอก..นอมิและพันขึ้นห้างไปก่อน.. " คุณพันครับ.คุณพานอมิขึ้นไปบนห้างก่อนเลยนะครับ..ช่วยดูรอบๆให้ผมอีกครั้ง.." กล่าวจบแกก็เดินวนรอบๆต้นมะค่าแต้..ในมือล้วงเอาสิ่งหนึ่งออกมา..กำใหญ่..ยกมาบริกรรมคาถาทำปากขมุบขมิบ..ก่อนที่จะสบัดมือหว่านโปรยวัตถุคล้ายทราย..ออกไปจนทั่วบริเวณโคนต้นเป็นรัศมีวงกลมประมาณสองเมตรกว่าๆถึงสามเมตรเห็นจะได้ ดั่งกำหนดขอบเขตยังไงยังงั้น....พร้อมจุดธูปกำใหญ่ประนมมือหลับตา..กล่าวท่องบ่นพึมพำๆ..ควันธูปม้วนตัวกระจาย